Alan Charles Wilder (ur. 1 czerwca 1959 w Londynie) - brytyjski muzyk, kompozytor, aranżer i producent muzyczny, w latach 1982 - 1995 członek zespołu Depeche Mode. Od czasu jego odejścia z zespołu, jego głównym przedsięwzięciem muzycznym stał się projekt muzyczny Recoil, który początkowo rozpoczął się w 1986 roku jako projekt poboczny Depeche Mode. Wilder świadczył również usługi produkcyjne i remiksowe dla zespołów Nitzer Ebb i Curve. Alan Wilder, jako członek Depeche Mode został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame w 2020 roku. Jest klasycznie wykształconym muzykiem.

Alan Charles Wilder urodził się jako najmłodszy chłopiec w rodzinie z klasy średniej, składającej się z 3 chłopców i wychowywał się w Acton w zachodnim Londynie. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku ośmiu lat, za namową rodziców. Później uczył się gry na flecie w gimnazjum St Clement Danes i stał się czołowym muzykiem w swoich szkolnych zespołach. Po szkole Alan pracował jako asystent w studiu DJM Studios. Doprowadziło to do tego, że zaczął pracować dla takich zespołów jak The Dragons i Dafne & the Tenderspots (jako Alan Normal). Inne to Real to Real (z Adrianem Chilversem na basie, Pete'em Freshem na gitarze, Wolfgangiem Marlanderem na perkusji i Paulem St. Jamesem na wokalu), The Hitmen i Korgis, który pojawił się na 13. miejscu brytyjskiego singla "If I Had You" (1979).

Po odejściu Vince'a Clarke'a, Depeche Mode zamieścili ogłoszenie w magazynie muzycznym Melody Maker: "Klawiszowiec potrzebny do uznanego zespołu - żadnych pożeraczy czasu". Mimo że ogłoszenie szukało kogoś poniżej 21 roku życia (Wilder miał 22 lata), skłamał na temat swojego wieku, aby dostać pracę i uszło mu to na sucho. Dołączył do Depeche Mode w styczniu 1982 roku, początkowo jako klawiszowiec koncertowy, a wkrótce potem jako pełnoprawny członek zespołu. Jego pierwszym wkładem studyjnym był singiel "Get the Balance Right!" w grudniu 1982 roku, wydany w następnym miesiącu.

Wilder napisał kilka piosenek dla Depeche Mode, w tym "Two Minute Warning" i "The Landscape Is Changing" (oraz stronę B "Fools") z albumu Construction Time Again[2] i "If You Want" (oraz stronę B "In Your Memory") z albumu Some Great Reward, a także był współautorem "Black Day" (i strony B "Christmas Island") z albumu Black Celebration. Jednak bardziej znaczącym wkładem Wildera w Depeche Mode był muzyk, aranżer i producent.

Oprócz gry na syntezatorze przez cały czas spędzony w Depeche Mode, Wilder grał również na pianinie w charakterystycznej balladzie zespołu "Somebody". W filmie dokumentalnym "101" Wilder pokazuje, w jaki sposób różne syntezatorowe części utworu są dzielone i aranżowane na klawiaturze do samplowania w celu grania ich na żywo podczas koncertu, co jest tylko jednym małym przykładem ciągłego wkładu Wildera w Depeche Mode w czasie, gdy był członkiem grupy. Podczas nagrywania albumu Songs of Faith and Devotion i towarzyszącej mu trasy koncertowej Devotional Tour, Wilder zagrał również na perkusji na żywo.

W utworze "Enjoy the Silence" z albumu "Violator" Wilder wziął melancholijne, balladowe demo Martina Gore'a i przerobił go na przenikliwy, melodyjny utwór taneczny. Powstały w ten sposób singiel stał się jedną z najbardziej komercyjnych piosenek w historii Depeche Mode.

W czerwcu 1995 roku Wilder ogłosił swoje odejście z Depeche Mode "z powodu rosnącego niezadowolenia z wewnętrznych relacji i metod pracy grupy". Po rozstaniu z Depeche Mode, Wilder otrzymał propozycję dołączenia do The Cure. Wilder z szacunkiem odmówił. Według samego Wildera, propozycję tę zaoferował w imieniu The Cure Daryl Bamonte (tour manager Depeche Mode i The Cure oraz brat członka The Cure, Perry'ego Bamonte), ale odmówił, ponieważ dołączenie do innego zespołu było ostatnią rzeczą, o której myślał.

17 lutego 2010 roku Wilder ponownie spotkał się z Depeche Mode podczas koncertu Teenage Cancer Trust w Royal Albert Hall w Londynie. Podczas bisu Wilder zagrał na fortepianie w utworze "Somebody".

Recoil rozpoczął działalność w 1986 roku jako dwuutworowa eksperymentalna EP-ka. Zatytułowana po prostu 1 + 2, ta kolekcja prymitywnych demówek przyciągnęła uwagę szefa wytwórni Mute Records, Daniela Millera i została niepozornie wydana jako mini-album na 12-calowym winylu. W 1988 roku ukazał się album Hydrology, który został ponownie wydany przez Mute na CD jako Hydrology plus 1 + 2.

Douglas McCarthy (Nitzer Ebb, Fixmer McCarthy) zaśpiewał na kolejnym albumie Recoil, Bloodline, wydanym w 1992 roku. Wilder po raz pierwszy zaprosił gościnnych wokalistów, z dodatkowym wkładem Toniego Hallidaya i Moby'ego. Bloodline wydali również dwa pierwsze single RECOIL, cover piosenki Alexa Harveya "Faith Healer" oraz "Electro Blues for Bukka White".

We wrześniu 1996 roku, po odejściu z Depeche Mode, Wilder rozpoczął pracę we własnym studiu The Thin Line. Złożył w całość kolejny album Recoil, Unsound Methods (1997). Po tym albumie ukazały się Liquid (2000), SubHuman (2007) i Selected (2010).

Recoil powrócił w 2012 roku, aby wydać film koncertowy A Strange Hour in Budapest na Blu-ray.